Smutna rzeka, księżyc po niej pływa

Nad nią ciemne dłonie chyli on,

Śpij dziecino, nic się nie odzywa,

Śpi w mogiłach zakopana broń.

Świst kul, huk bomb

Wszystko już ucichło to

Wszystko gdzieś daleko stąd

Wiec spokojnie śpij dziecino

Krzyk, ból, strach, łzy

Przeminęły tamte dni

Ja, ty, oni, wy

Wspomnienia o nich nie przeminą

Żal, gniew, porażki gorycz

Z bagażem doświadczeń sporych

Lekcją hartu, silnej woli

Niech to będzie nasza siła

Gruz, pył, zaschnięta krew

Jak w stop-klatce, ciszy zew

Pełen spokój

Czemu wiesz  śpi pogrzebana broń w mogiłach

Smutna rzeka, usnął las ciernisty

Srebrne gwiazdy spadły w srebrną toń,

Gdzieś po polach, gdzieś po lasach mglistych

Czujnie drzemie zakopana broń.

Dziś można spokojnie śnic

I właściwie jestem pewien

Że wciąż o powstaniu śni

Zakopana gdzieś broń pod drzewem

Chcesz to możesz naprzód iść

Albo stać dotknięty gniewem

Uwierz mi, że warto gdy

Spojrzysz sam w siebie, w głąb

A cisza niech będzie chwilą

Oddanej czci za poległych

Tych wspomnień w nas nie zabiją 

Choć to czas już dość odległy

Ja nosze to w sercu dziś

Przekaże to dziecku w spadku, w krwi

Pamiętam ze w ukryciu śni

I ty śpij i śnij dziecino

Smutna rzeka, usnął las

Dotknęło to nawet gwiazd

Do dziś żyje w każdym z nas

Dzięki temu słyszysz to dziecino

Ponieś ludzi co w zły czas

Nikt już im nie dawał szans

Zakopaną w sercu masz

Tak przynajmniej człowiek być powinno

Niech spokojnie to w nas drzemie

Jak w konspiracji podziemie

W grę nie wchodzi zniewolenie

Czuwa ukryta broń

Gdzie schowana jeszcze nie wiesz

Powtarzam  wejrzyj w głąb siebie

Tak, to ważne, ma znaczenie

Co w sercu masz ziom

Smutna rzeka, księżyc po niej spłynął

Ciemna noc na liściach kładzie dłoń,

Śpij dziecino, śpij żołnierski synu,

Już niedługo obudzimy broń.

Śpij dziecino, śpij żołnierski synu,

Już niedługo obudzimy broń

Już niedługo obudzimy broń

Smutna rzeka, księżyc po niej pływa

Nad nią ciemne dłonie chyli klon,

Śpij dziecino, nic się nie odzywa,

Śpi w mogiłach zakopana broń.