smutna bajka o ogródku

Osa i Asien mają kwiatka w ogródku Osy. Osa miał najpierw sam tego kwiatka, ledwo kiełkował...

Spytał Asiena czy nie chciałaby z nim razem uprawiać tego kwiatka... Zgodziła się.

Osa podlewał kwiatka, a Asien świeciła słonkiem (u nich - aurinkiem).

Jak im urośnie kwiatek, będzie wydawał owoce... będzie fajnie.

Ale to jest ich ogródek...

Ja też miałem kwiatka. Tulipana. Z Olką...

No i ja też podlewałem, a ona nawoziła kwiatek...

I bardzo ją prosiłem żeby mi powiedziała jakby się okazało że tulipan dostaje za mało wody,

albo jakby zmieniła nawóz...

Ale ona mi nie powiedziała odpowiednio, i tulipan zaczął więdnąć. Zmieniła nawóz nie mówiąc mi.

Pokłóciliśmy się o to i Olka wzięła sierp i uciachała tulipana.

I odeszła z mojgo ogródka.

Teraz mam nowe nasionko, od Ady.

Stoję przy murku otaczającym zapuszczony ogródek.

Ziemia jest płowa i sucha. Na środku ogródka leży zwiędły tulipan, w dwóch częściach.

Trzymam w ręku nasionko i myślę sobie...

Że jak je ładnie będę z Adą pielęgnować, to nasionko wykiełkuje na taki ładny kwiatek jak ten, teraz zwiędły, tulipan.

Nie chcę tak myśleć.

Chcę myśleć tylko o nasionku.

Chce zapomnieć o tulipanie, nie zaprzątać sobie nim głowy.

Niech zostanie sama myśl że miałem ładnego tulipana ale zwiędł.

Dzisiaj Ada mi pomogła. Razem spędziliśmy trochę czasu i zagrabiłem ogródek.

Tulipan się rozsypał, teraz drobne strzępy leżą i się rozkładają...

Niech to będzie nawóz pod nasionko.

Jeszcze troszkę do zagrabienia zostało.

I musimy jeszcze przecież pielęgnować to nasionko.

Uczmy się na własnych błędach...