Nie chcę zrozumienia, to zbyt szybko się zmienia

w jednym momencie coś jest, minie chwila - już nie ma

czasem brak mi sił, gonić to wszystko

nieodpowiednio by było nazwać życie bitwą

życie jest drogą, ma swój koniec

kiedy już się wypalisz, ono spłonie

drżące dłonie, ostatni oddech

twarz na deszczu moknie, pusty świat za oknem

i nagle zaczynasz myśleć poważnie o tym

wiesz, że nie wiesz nic, mokną Twoje oczy

nie znasz powodu, bo jest ich zbyt wiele

sam dla siebie nie potrafisz być przyjacielem

mijają godziny, spływają kolejne krople

zdajesz sobie sprawę, że życie nie jest slodkie

połykasz łzy, zmęczony zapadasz w sen

kiedy się budzisz już wszystko jest okej

Nie lubię tych momentów kiedy załamuję ręcę

jestem gotowa walczyć, ale nie w tym momencie

nawet jeśli z natury jestem optymistką

kiedy to się dzieję, tracę wiarę we wszystko

to co nazywam drogą, nazywam gonitwą

jej koniec zawsze wydaje się być blisko

mi też mokną oczy, też drżą mi dłonie

fala gorąca, czuję, że zaraz spłonę

wiem co jest ważne, ale tracę rozum

zrozum to jak chcesz, na swój własny sposób

czasem szukam ściągi gdzieś na rękach

jak używać siły, która płynie z serca

jak zobaczyć coś czego nie widzę

jak nie dać innym kierować swoim życiem

połykam łzy, zmęczona zapadam w sen

kiedy się budzę uż wszystko jest okej.

Siedzimy tu wszyscy, każdego coś trapie

próbujemy złapać szczęście nim ktoś inny je złapie

mam inny pomysł, zacznijmy nie tylko brać

dobry człowiek to ten, który potrafi też dać

z łez powstanie tęcza, jeśli zaświeci słońce

podaj rękę, zwiążmy koniec z końcem

możemy milczeć to nieistotne

słowa są ulotne, te chwile bezpowrotne

ważne, że jest obok drugi oddech

który lekko zwieje krople spod powiek

jeśli nie wiesz co to przyjaźń, właśnie mówię o tym

to wartość, której nie przeliczysz w złotych

to jest to kiedy milcząc mówisz co czujesz

kiedy nie slysząc nic wiesz, że ktoś Cie potrzebuje

połykamy łzy, zmęczeni zapadamy w sen

kiedy się budzimy już wszystko jest okej.