7 Dni.

To już tydzień. 

7 Dni. 

Zero kontaktu, zero rozmowy, wszystkiego zero. 

Oczywiście nie licząc sytuacji kiedy do Ciebie napisałam. Z głupoty? Ze słabości ? A może dlatego, że lubię się nad sobą znęcać?

Ty i tak masz wszystko gdzieś, bo przecież Tobie wszystko jest "po nosie", czyli w moim okropnym, niekulturalnym języku, masz na to wyjebane. 

Może przez pierwsze trzy dni łudziłam się, że napiszesz, że będziesz wałczył, że się ogarniesz.....

Ale po co ? Przecież Tobie to na rękę, że to ja to zakończyłam, masz czyste sumienie, nie musiałeś myśleć jak mi jebnąć w twarz Twoją ukochaną prawdą, i co najważniejsze możesz uważać się za pokrzywdzonego. 

Bo to przecież ja jestem tą złą i niedobrą.

Kolejna, jakże cudowna analiza mojego zachowania, tym razem przez mamę . 

-Chodź się przytulić. 

-Nie chcę....

-Dlaczego?

-Dlatego, że kiedyś lubiłam być "Przyklejanką", a teraz nie lubię. 

-Lubisz, tylko schowałaś się za szklaną szybą, patrzysz w ziemię , nie chcesz nikogo widzieć, słyszeć, słuchać . Czemu tak robisz ?

-Zachowuje się normalnie, przestańcie się ciągle czegoś doszukiwać. 

Kocham Was .

Kochałam kiedyś w każdym razie. 

Teraz nie Kocham samej siebie więc nie oczekujcie, że będę Kochała Was .