Nie mam siły.

Ciężko mi. 

Nie wiem jak mam sobie z tym wszystkim poradzić. Nie mam siły udawać nawet uśmiechniętej dziewczynki, jestem wrakiem. 

Kiedyś potrafiłam kochać wszystkich, uśmiechać się nawet w najgorszych sytuacjach, i bezgranicznie wierzyć. Komu ? Wszystkim. 

Więc co się ze mną stało? Dostałam po dupie, raz, drugi,trzeci, czwarty ....... Masz miękkie serce, musisz mieć twardą dupę.

 Mam .

Zbudowałam w okół siebie mur, wielki, mocny, nigdy nie był taki szczelny.

Ale Ty tato mnie rozgryzłeś . Nawet nie wiesz jak dobrze dobrałeś słowa. To Wy powinniście być dla mnie najważniejsi, to Wy mnie kochacie i kochać będziecie nie ważne jak głupie błędy popełnię, to Wy wyciągacie do mnie ręce żeby mnie podnieść  po upadku przed którym mnie ostrzegaliście.

Więc dlaczego nie umiem z Wami porozmawiać kiedy jestem wrakiem ?

Więc dlaczego nie doceniam tego co mam ? 

Dlaczego chce uciec od wszystkich i od wszystkiego ? 

Dlaczego ciągle jestem niezadowolona ?

Dlaczego wszystkich denerwuje, wprowadzam napięta atmosferę ?

Dlaczego nie korzystam z życia,tylko lecę do dorosłości ?

Dlaczego ciągle chce Wam udowadniać, że ja wszystko wiem najlepiej ? 

Dlaczego tęsknie za NIM ? Przecież zasługuje na kogoś dla kogo będę najważniejsza , nie na kogoś kogo się bałam , przed kim uciekłam. 

Więc jeśli to wiem , i zdaje sobie z tego wszystkiego sprawę ....

Dlaczego moje serce krwawi?

Dlaczego za NIM  tęsknie ?

Dlaczego ciągle o NIM myślę ?

Dlaczego tak cholernie boli mnie to, że potrafi zamknąć za sobą drzwi i zapomnieć ? 

Dlaczego boli mnie to, że nie cierpI tak jak ja ?

Kiedy wrócę ?

Kiedy pokocham samą siebie ?