Długo oczekiwany

Długo oczekiwany uśmiech. 

PannaXX siedziała na podłodze, opierając się plecami o łóżko. Bezmyślnie wlepiała wzrok w telewizor, nasłuchując cichych chrapnięć PanaXY. Przestały one jej już przeszkadzać, mimo, że wciąż by przy nich nie usnęła. Na ekranie telewizora pojawiło się czarne tło, pozwalając ciemności na moment przed pojawieniem się napisów zawładnąć nad pomieszczeniem. PannaXX mozolnie przeniosła wzrok na chłopaka i uśmiechnęła się nikle. Podniosła się najciszej jak potrafiła i powolnie nachyliła nad nim. Śpiąc wyglądał niemal jak martwy. Bezwładne ciało, lekko podkrązone powieki, rozchylone wargi, dwudniowy zarost i coś jakby niepokój wymalowany na twarzy. Jedynie jego powolnie unosząca się i opadająca klatka piersiowa wykluczała zgon. 

#18

Jesczze kilka dni. Kilka dni dzieliło ją od śmierci klinicznej. Za te kilka dni zapadnie w sen. Bolesny sen, z którego nie da sie przebudzić. 

Czemu tchórzliwie przeszukujesz wszelkie zakamarki w poszukiwaniu moich słów?

Widzisz mnie, tak samo jak ja widzę Ciebie.