Papkowy dzień. I siano w sukience i we włosach i dzumaga od komarów i podziwiający mnie ludzie wracający z kościoła. i milion zdjęć , na których wychodziłam jak pasztet. Kocham no!:* ************* Bo ja strasznie się boję , że te wszystkie , piękne cudowne lepsze itd. zajmą moje miejsce. boję się nie oczywistych słów i tego , że będę tylko przedmiotem , tak strasznie boję się oddać Tobie... Tak niepewna, zagubiona, w Twoich słowach skryta, drżąca Jakby myśl niedokończona.... Mimo wszystko kochająca Byłam ja...... Nie, nie byłeś wtedy pewien Ani teraz też nie jesteś Czy naprawdę mamy siebie Czy brakuje czegoś jeszcze.... Czy to los nas kiedyś popchnął w swe ramiona Czy chcieliśmy sami by to się stało Choć ta miłość to najlepsze, co nas mogło w życiu spotkać Czy na przyszłość nie jest jednak to za mało? Powiedz sam, czy czegoś jeszcze nam potrzeba By nie zgasić jej natłokiem codzienności? Czy umiemy żyć ze sobą, a nie tylko obok siebie Pielęgnować z czułą troską kwiat miłości... Nie, nie było wcale łatwo, zabić kłamstwo własnej duszy Przezwyciężyć instynkt, który, szczerość słów zawzięcie głuszył Budził lęk.... Teraz tulę się do Ciebie i nie pragnę już nic więcej Tylko tego, byś był przy mnie Tuląc w dłoniach moje ręce...........