Źle mi...

Widzicie? Czasem chwile są cudne... Ale w pewnym momencie wszystko może się rozkruszyć jak zamek z piasku. Najpierw jest cudnie, a w pewnej chwili słyszysz słowa, które są ostatnimi słowami, które chciałabyś(chciałbyś) usłyszeć. Tak jest w życiu... Było fajnie... Ale do pewnego czasu... Raczej było fajnie, ale przez kilka chwil. No i następne lata zniszczone przez jakieś zdarzenie, które było być może tylko odruchem. Dziwny jest ten świat... Co u mnie? Źle... Jestem przeziębiona, mamuśka faszeruje mnie lekami, które i tak guzik mi dają, wszystko mnie boli i wogóle jutro (raczej już dziś) muszę iść do szkoły. A nie mam na dodatek odrobionych lekcji. Nie mam na nic siły... Wczoraj w nocy coś mnie napadło i musiałam się dotlenić. Czekałam aż starzy zasną i wylazłam przez okno. Co prawda nigdzie dalej nie odchodziłam, ale tam było mi dobrze. taki spokój... Potem siedziałam sobie na oknie i patrzyłam w niebo. Fakt, że zasłonięte grubą warstwą chmur, ale liczy się fakt. Dziś nie wyjdę, bo jak już powiedziałam - przeziębiłam się. To niedobrze. Nie będę mogła wychodzić. A może i dobrze? Przynajmniej będą mieli ode mnie spokój :) Bo tak to bym najchętniej wyciągnęła kumpele do nowiaka na piechotę... A tak to przynajmniej nie będzie miała przeze mnie zakwasów. W końcu trzeba widzieć tą dobrą stronę ;] Kiedyś w końcu musze posprzątać w pokoju. Ale mnie się nie chce wyciągać zza fotela starych kanapek. No co? Bo nigdy w szkole nie jadam. I tak gruba jestem. Musze zrzucić kilka kilo. Ale mniejsza. Może tutaj ni ebędę o tym zanudzała. No dobra. chyba powoli już kończę. Do zobaczenia. Papa.