57.

Tak, wiem. To chore. Jeszcze parę godzin temu umierałam ze szczęścia i czułam się jak w bajce. Teraz nachodzą mnie wątpliwości. Nie mam pojęcia skąd i jak to się skończy, ale priorytetem jest dla mnie to, by Cię nie skrzywdzić. Bo Cię kocham. Tylko nie wiem czy potrafię z Tobą być w ten sposób, w który byś chciał. Wątpię w słuszność mojej decyzji, ale nie wątpię w miłość. To skomplikowane. Ale klamka zapadła, nie ma już mnie i Ciebie. Jesteśmy my. I obyś miał rację, bo już za późno na odwrót. Na samą myśl o wczoraj dostaję palpitacji. Wszystko było warte Twoich słów, że jesteś taki szczęśliwy. Dlatego chyba nie żałuję tego co zaszło. Tylko jak pogodzić to z codziennością? Dajmy radę. Wiem, że chcesz. Więc chcę i ja ;)