miłość

Zastanawia mnie jedna rzecz ... dlaczego wszyscy narzekają na miłość? Przecież to cudowne uczucie mieć przy sobie osobę, która Cię wspiera i pomaga jak może. Okej, okej...są kłótnie, ale bez kłótni nie ma normalnych związków. Nigdy nie czuliście tego "czegoś" kiedy druga połowa przepraszała za swoje zachowanie lub postępowanie? Przecież to wspaniałe! Wszyscy, którzy mają swoją drugą połowę powinni o nią dbać bo jeżeli nie to zadba o nią ktoś inny a wtedy będzie za późno... 

Mam w swoim życiu takiego jednego Pana Marcina, który jak dla mnie jest idealny. Nie zmieniłabym w  Nim nic! Jest cudowny! Mamy sprzeczki, czy to z jego winy czy z mojej, ale zawsze wiemy które z nas popełniło błąd i staramy się to naprawić. Moje przyjaciółki mówią nawet, że ja mam szczęście, że na Niego trafiłam, ale jak to mówi moja przyzwoitka(mama): ` faceta trzeba sobie wychować ` no i też to próbuję robić. Nawet sam On powiedział, że: ` kobieta powinna wiedzieć za które sznurki pociągać żeby facet robił to co ona chce ` (chyba mi to nawet wychodzi). Sama nawet stwierdziłam, że facet jest trochę jak kukiełka. Musisz wskazać jej tor którym będzie się poruszać. Z facetami jest podobnie, ale moim zdaniem to działa tylko przy prawdziwej miłości. 

Kiedyś widziałam parę...nie młodą...oboje byli koło 40 tylko, że kobieta jeździła na wózku inwalidzkim... . Mimo to facet się nią zajmował. Jeżeli mnie pamięć nie myli to było w Grecji na wakacjach jakies 3 lata temu. Z tego co wywnioskowałam byli grekami. No ale cóż... moja ciekawość nie zna granic więc podeszłam i zaczęłam rozmawiać z tym mężczyzną. Zapytałam co stało się jego żonie, odpowiedział, że: ` miała wypadek samochodowy kiedy jechała do pracy a na dodatek była w tedy w ciąży `.  Wtedy aż wzięły mnie wyrzuty sumienia, że o to spytałam. Po czym zapytałam czy nadal ją kocha, odpowiedział: ` tak, kocham ją. Wyznałem jej to przed ołtarzem i przysięgałem, że jej nie opuszczę, że będę z nią w zdrowiu i w chorobie a gdy przyszedł ten czas nic się nie zmieniło, nadal ją kocham, nadal patrzę na nią tak jak 20 lat temu, dla mnie nadal jest tak samo piękna, nigdy jej nie zostawię, chyba, że rozłączy nas śmierć - wtedy ona opuści mnie i nie będę miał jej tego za złe. To ona dała mi najwspanialsze lata w moim życiu. ` - gdy to usłyszałam musiałam się uszczypnąć bo zdawało mi się, że śnię... myslałam, że tak prawdziwego przykładu miłości nigdy nie spotkam. Lecz los się do mnie uśmiechnoł. Mam cudownego partnera, mam nadzieję, że wkrótce narzeczonego, potem męża a na samym końcu ojca moich dzieci. Jest cudowny i gdyby przydarzyło się takie coś nam, ale na odwrót, że to on jeździłby na wózku to nigdy bym go nie zpstawiła. Jest jedyną osobą, któa daje mi radość w moim życiu. Co prawda wkurza mnie jak cholera, ale nie umiem sie na Niego gniewać. Wybaczę mu wszystko bo jets tym z którym spędzę resztę swojego życia(przynajmniej tak planuję - nie wiem czy On też tego pragnie).

Dzisiaj to na tyle. Jak najdzie mnie wena to coś wyskrobę ;*

Do następnego  ;*