Bardzo wiele pojawia się za i przeciw i sama już nie wiem komu wierzyć. Nie było jeszcze osoby, która nie chciałaby mnie oszukać, a ty mówisz - zaufaj. Przecież to zwyczajnie nie-możliwe. Jakby nie-istniejący świat wziąć za podstawę wszystkiego. Przykro mi to mówić, ale wątpliwości jest co raz więcej. Zamiast się odwrócić, bierzesz moją twarz w swoje dłonie i już niknie cokolwiek. Dlaczego mam tak dobrą pamięć? Dlaczego zamiast zrobić co właściwe, próbujesz na przekór udowodnić, że uwielbiasz ryzyko i spacer po kruchym lodzie? Wiesz, to ja jestem tą kruchą, o czym z taką łatwością zapominasz. Czasem wyjrzyj po za czubek swojego nosa, jest tyle nieuczciwości wokół nas, tyle nie-domówień i nie-dokrwień. Spójrz i spróbuj zrozumieć. Na marginesie, jak ty cudownie wypuszczasz dym z ust, jak pięknie bije twoje serce zaraz przy moim. Nic tu do siebie nie pasuje.  A ja to nie tlen iłatwo sie zyje gdy nie ma mnie.