Zapomniany pamiętnik... 

chyba nikt już tego nie czyta...
może i lepiej. może choć tu moge zostawić wszystko co gryzie i co ciąży.
spadam w dół, bardzo powoli. coś nie pozwala mi tak po prostu spaść tylko każe mi patrzec na to co było. i co mogło byc.
każe mi patrzeć na nadzieje i na radość. na to co miałem i mogłem mieć.
nie panuje już nad niczym. nie panuje nad życiem.
podobno wszyscy popełniamy błedy. tylko skąd wiadomo co jest błedem?
skąd wiadomo co jest słuszne i właściwe.?

tak bardzo chciałbym wiedzieć co robić.
tak bardzo chciałbym być poprostu czegoś pewien.
teraz nie wiem już nic.
został juz tylko ból i krzyk. bo chce to jakoś z siebie wyrzucić.
chciałbym krzyknąć tak mocno by pękło niebo.
chciabym mieć siłe...

chciałbym nie być teraz sam...

chciałbym móc ci to powiedzieć i mieć pewność że zrozumiesz...
dziś pewna część mnie umarła.........