Oculus cyclone

Dopiero co były święta, dopiero co podsumowywałem rok, a tu Walentynki. Oczywiście z Tobą. Na zewnątrz mróz, na zewnątrz śnieg. A ja jakoś czuję tylko ciepło wewnątrz i na zewnątrz. Spokój otacza mnie z każdej strony i tylko czasem przychodzi myśl niepokojąca, jak jakiś wirus czy toksyna delikatnie zatruwa strachem - a może to oko cyklonu? Może to chwilowe, i za chwilę rozpęta się burza?

"Gdy wirus znajduje sposób by wniknąć do naszego ciała nasz system odpornościowy rozpoczyna swój atak. Atakuje z całą siłą, a potem wycofuje się. A przynajmniej tak powinien robić. Czasem jednak nasz system pracuje tak ciężko, że zaczyna bzikować. Komórki odpornościowe zaczynają atakować zdrowe tkanki. Zalewają płuca, sprawiają, że tworzą się skrzepy we krwi, naczynia krwionośne przeciekają, a organy przestają funkcjonować. Nasze własne ciała sieją w sobie spustoszenie. Zwie się to hipercytokinemią, burzą cytokinową. I potrzeba nie lada cudu by ją zatrzymać... A potem? A potem nadchodzi wyczekiwany spokój. Tyle, że czasem, gdy myślisz, że burza już minęła, zdajesz sobie sprawę, że jesteś w jej epicentrum i czeka, by tylko Cię pożreć...

Oby tak nie było. Oby spokój towarzyszył nam jeszcze długo, jak najdłużej. Ten spokój to moja ostoja, Ty też jesteś moją ostoją, skałą która zawsze pomoże utrzymać się w pionie, latarnią, która wskazuje drogę, gdy wszystko mnie pożera, wciąga mnie na dno... To takie moje walentynkowe rozważanie. Tylko nie wiem czy jestem tego wart. Ty znasz moje słabości i wady, a mimo to trwasz. I gdy odchodzę od rzeczywistości, od ludzi, potrafisz bez słów powiedzieć "Wracaj! Za daleko odszedłeś już..."

Paweł Domagała "Wracaj" -------> right click!

"Wiesz, że jesteś wszystkim co mam
Ale może też i ja jestem wszystkim czego chcesz
Wszystkim czego chcesz
Wszystkim czego chcesz
Powiesz tylko słowo i wiesz
Że zostawię to co mam
Ale może też i Ty oddasz wszystko mi
Oddasz wszystko mi
Chyba jednak jestem tego wart
Mam za sobą to co złe
A Ty ciągle obok mnie
Ciągle obok mnie..."