Wrr.

Jestem, jestem, jestem, jestem, jestem, jestem zła! Była kiedyś taka piosenka...

Ale teraz naprawdę jestem zła. Mam ochotę czymś rzucić! Tylko pod ręką same zbijalne rzeczy.

Ale gorsze od tej złości, jest to, że nie znam jej powodu. Coś mi nie wyszło, kolejny raz. Tyle, że w tej sytuacji to było raczej niemożliwe. Zresztą nawet nie wiem co. I w jakiej sytuacji. Plączę się w zeznaniach. I chyba pogrążam z każdym słowem, ostatnio jestem w tym dobra. Może lepiej w ogóle nie będę się odzywać?

Cóż, przeceniłam swoje możliwości. Podświadomie, ale nadal. Nie można przecież oczekiwać od życia coraz więcej. To, co jest, to i tak dużo. Panno Teraz-Zaraz.

I jestem zła na internet, który kwadracikuje każde moje zdjęcie! I tu, i na fejsie.  To niesprawiedliwe!

Chociaż to, tu u góry, i tak jakoś ni z dupy, ni z pietruchy. Z samochodu raczej. Holenderskie słońce.

Nasze ładniejsze.

Muszę jakoś wyładować złość. Ktoś się zgłasza na ochotnika? Samobójca mile widziany. Będzie dwa w jednym.

Cholera jasna.