DA SIĘ?! NO WLAŚNIE, DA SIĘ.

Kilka dni nieobecności z powodu braku zdjęć, ale nie martwcie się, już nadrabiam. W sumie tutaj widać, jak szybko leci czas. Ile dni było 7? 8? A teraz zostały 3, i powiem Wam, ze ZAJEBISCIE się z tego powodu ciesze. Kiedy pisze z Nim, uśmiech poważnie nie opuszcza mojej twarzy. Ale jest fajnie, i wcale nie chce zeby ten czas w moim zyciu sie konczyl. Moze te zyciowe wybory wcale nie sa takie trudne? Wystarczy czekac, az wszystko samo zacznie sie ukladać, i o. Gotowe. Powiem tak; pierdziele plany, spontan jest najlepszym wyjściem i drogą do szczęscia. I przy Nim wlasnie tak się czuje, nic nie musimy planowac, jest tylko spontan, to sprawia ze tak dobrze sie dogadujemy.

Od jutra, wolność. Aż na tydzień... No ale zawsze coś, prawda? 11.02.2012 godz. 20;40 wylot, lądowanie 23;55 i klasa, znów zagoszczę w Polsce. A najgorsze jest to, ze dzisiaj, akurat 2 dni przed wyjazdem obudzilam sie z bolem gardla, i teraz wszystko mnie dopadło. Cała padam, że tak powiem. Więc czujcie się zaszczyceni, że ruszyłam tyłeczek i piszę tu kolejne lektóry.

Piątek to najbardziej lubie, tak luzne lekcje, rozpoczęcie weekend'u, klasa, a jak? Tez to lubię!

Opuściła mnie przy tej męczącej chorobie wena, więc będę już kończyć, zanim zaczne wypisywać głupoty, od serca. Wole tak zakończyć ten wpis.

BONDZIORNO,

Uwielbiam zycie!