-jak długo jeszcze?-zapytałam.
-nie wiem, nigdy nie umierałem.
ziemia oblegana jest kurzem
zupełnie jak książki, które przeczytałam.
oprócz harego potera.
140 raz już chyba.
po angielsku też jest zabawny.
I chwytałam się nadziei jak odlatujących ptaków,
i biegłam do wróżbitów, i szukałam na niebie znaków,
i biłam głową o mur, i wzywałam cię w imię Jezu Chrysta
nie ogarnę za nic swojego myślenia.
odruch wymiotny.
NA ZDJĘCIU Inex&Tomasz.