Smutek

Jest na świecie ta­ki rodzaj smut­ku, które­go nie można wy­razić łza­mi. Nie można go ni­komu wytłumaczyć. Nie mogąc przyb­rać żad­ne­go kształtu, osiada cias­no na dnie ser­ca jak śnieg pod­czas bez­wiet­rznej nocy. 

Kiedy ciało jest smut­ne, ser­ce po­woli umiera. 

Są ludzie, którym szczęście mig­nie tyl­ko na mo­ment, na mo­ment tyl­ko się ukaże po to tyl­ko, by uczy­nić życie tym smut­niej­sze i okrutniejsze. 

Nap­rawdę głębo­kiego smut­ku nie da się wy­razić na­wet łzami. 

Nig­dy nie przes­ta­waj się uśmie­chać, na­wet jeśli jes­teś smut­ny, po­nieważ nig­dy nie wiesz, kto może się za­kochać w twoim uśmiechu. 

Smu­tek jest jak pochód - przechodzi. 

Uni­kaj przy­jem­ności, które po­tem przy­noszą smutek. 

Nad­miar smut­ku się śmieje. Nad­miar ra­dości płacze. 

Szczęście jed­ne­go człowieka nie oz­nacza smut­ku drugiego. 

Miłości trze­ba szu­kać wszędzie, na­wet za cenę długich godzin, dni,i ty­god­ni smut­ku i rozczarowań. 

Smut­ne, gdy naj­droższą is­totą jest dla ko­goś je­dynie is­to­ta zagadnienia. 

Najgłębszy smu­tek szczęścia, że wszys­tko przemija. 

Ogarnął mnie smu­tek przed da­leką drogą. Praw­da, mes­ser, że ta­ki smu­tek jest czymś na­tural­nym, na­wet wte­dy, kiedy człowiek wie, że u kre­su tej dro­gi cze­ka go szczęście? 

Smu­tek roz­proszy się jak słońce wsta­nie. On jest jak mgła. 

O CZYM CHCECIE NASTĘPNE CYTATY? :*