Pożegnanie

To chyba właśnie ten czas.
"Niezdecydowana", czas by się pożegnała.


W pracy ma byc praca, po pracy - po praca... czy coś.

Mmmm....
Tak ciężko mi pisać, bo tak naprawdę nie chcę się żegnać przecież. Czasem jednak trzeba postawić kropkę, zawsze później wszystkie kropki zmieniam na przecinki, to też trzeba zmienić.

Oglądałam dziś ADbustera opowiadał o książce jakiegoś innego youtubera. Właściwie to konstruktywnie hejtował ją zdanie po zdaniu. Nie wystarczy mieć okładki i dobrego tytułu, czy nazwiska... uświadomił mi , że pisanie o moim życiu, mojej pracy czy czymkolwiek innym moim nie zainteresuje nikogo poza mną i killkoma fly on the wall. . .

Dlategov też blog ten jest ściśle chroniony wszystkim czym może być, na co komu moje myśli.

Opowiadałam ostatnio Julianowi jak bardzo lubię jeździć, coś na wzór: "uwielbiam kiedy przerywana linia, zamienia się w ciągłą a ona spowrotem w przerywaną, kocham mijać drzewa, budynki, samocchody" czy jakoś tak mu to.... uwielbiaąam trasy nocą i uwielbiam je też dniem, kocham zarówno światła migające raz po raz, te samochodowe i te latarniane. Kocham deszcz i słońce. I tak sobie myślę, że to musi coś znaczyć.
Tak jak te słoneczniki... czy motyle. Ech ~ jak tylda choć niewyjaśniona.

Ciągle tylko to ech i ech.

Muszę przestać nad tym myśleć.





Edit:z piątku na sobote śniło mi się najszczersze "kocham Cię" w moim życiu.

Czas pożegnać demony.