motur.

motur...

___________________________________________________________________________________________

___________________________________________________________________________________________

I znowu czuje sie winna... moze własnie w tym tkwi problem. 

Moze powinnam sie cieszyc, że zycie daje mi tyle wolnego czasu, w dogodnych warunkach do przemyślen. A to lubie. 

moze, nie trzeba wiecznie tylko pracowac.

Ale sie nadziało. 

Taka rownowaga w głowie. I pach... wszystko w drobny mak. Wszysciutenko. Moze teraz mam czas zeby to poskładać ładnie. 

Zamiast księcia na białym koniu, jest książe na czarnym moturze.

Bedzie morze. 

Bedzie może... 

Troche to wszystko pieknie, ale troche nie po mojemu. 

Własciwie nie wiem gdzie zgubilam siebie i zaczełam sie tak podporządkowywać wszystkiemu...

Wlasciwie nie wiem juz czy chce domu, rodziny, kuchni wielkiej... czy samotnosci, podrozy, i ludzi ciagle obcych, ciagle nowych. 

Moze naprawde warto sie modlić... tylko do kogo, jak? 

Czy to ma sens?

W zasadzie to jestem szczęsliwa. 

W zasadzie wszystko jest jednak po mojemu.

W zasadzie to po prostu jestem pewnie rozpieszczona przez zycie i ciagle chce więcej.

W zasadzie...to zapomnialam jak cieszyc sie chwilą... 

W zasadzie, moze wlasnie po to mam tyle wolnego czasu. 

W zasadzie... tylko śpie, no i moze ogladam filmy. 

Czuje sie samotna. 

Na przykład TERAZ.