wspomnienia.

zdjęcie robione w starym mieszkaniu przed wyjazdem do Ikea po rzeczy do nowego domu.

naszło mnie na smuteczki i tęsknoty.

całkiem fajne było to mieszkanie- wszędzie blisko, znajomi wpadali bez zapowiedzi...
zaś teraz mam oazę spokoju, ciszy i wymarzony pokój.
choć ostatnio nie potrafię się nawet tym cieszyć, gdzieś ulotniła się radocha tym wszystkim...
już taki uśmiech coraz rzadziej jest widywany na mej twarzy.

smutno mi troszkę.

potrzeba prostego 'przytul mnie'.

I wiesz, że z tej sy­tuac­ji nie ma łat­we­go wyjścia.

Nie ma dro­gi, która uchro­niłaby przed bólem.

Two­ja każda de­cyz­ja ko­goś zra­ni.

Je­go? 

Ją?

Ich obo­je? 

Może za­bie­rzesz ko­muś uśmiech i ochotę na po­ranną kawę.

Nie wyk­luczo­ne również, że będziesz mu­siał spoglądać w smut­ne oczy i ocierać czy­jeś łzy.
Uni­kasz te­go, praw­da?

Nie chcesz widzieć cier­pienia i żalu...
Jed­nak są w życiu chwi­le, które bez­li­tośnie wołają właśnie o Two­je prag­nienia.

Zaglądają w głąb duszy i ser­ca.

Od­kry­wają to, co tak sta­ran­nie cho­wałeś na dnie.
Te­raz.

Właśnie te­raz na­deszła ta chwi­la.

I uwierz mi, cza­sem po pros­tu trze­ba spy­tać siebie 'cze­go chcesz?'.
Możesz to wyk­rzyczeć. 
A więc krzycz.
'Cze­go chcesz?!'
Głośniej.

Głębiej.
Niech świat usłyszy.

Prze­cież Ty też masz marze­nia...