31.

Jak tam wam święta mineły ? 

Mi bardzo fajnie :)

No to dodaję wam notke po świętach ; ) 

Miłość jest dziwna. Raz wydaję mi się, że już coraz mniej mnie obchodzisz, a później uświadamiam sobie, jak ogromny poziom sięga moja tęsknota za twoją osobą. To odchodzi i wraca, odchodzi i wraca... Kurwa, miłość weź sobie już odpuść, bo to jest męczące. Na tego pana szkoda już czasu. Wystarczająco dużo go zmarnowałam. Teraz proszę o takiego, który nie popełni jego błędów. Który będzie mnie kochał i okazywał to uczucie. Chcę poczuć się ważna i potrzebna właśnie takiemu osobnikowi. Potrzebuję odwzajemnionej miłości i odrobiny szczęścia w życiu.

Zaopiekuj się moim sercem - zostawiłam je przy tobie.

I okazało się, że jedyną osobą, która była przy mnie, rozumiała moje problemy i pocieszała, kiedy było źle, był ktoś, kto nawet nie wiem, czy w ogóle istniał. Ale przecież to bez znaczenia. Ważne, że był i podnosił mnie, kiedy upadałam. Ocierał łzy i dawał powody do uśmiechu. Nieważne, czy był tym, za kogo się podawał. Ważne, że w ogóle był..

Przepraszam. Naprawdę przepraszam, ale nie potrafię dać Ci tej miłości na jaką zasługujesz.

Cholernie bolała strata kogoś, kto jest, a właściwie był dla Ciebie całym światem. To tak, jakby ktoś zabrał baletnicy możliwość tańczenia. Śpiewakowi głos, a komikowi poczucie humoru. To tak, jak gdyby zabrać alkoholikowi wódkę, ćpunowi prochy, a mi Ciebie.

Jest źle. Twoja psychika złapała już kilka blizn, a serce pracuje jakby wolniej. Jest w Tobie tyle sprzecznych emocji, że nie potrafisz ich wyładować. Nie możesz uderzyć pięścią w ścianę, wykrzyczeć jego imienia czy zwyczajnie się rozpłakać - to nic nie da. Skrywasz swój wewnętrzny ból pod maską codzienności. Uśmiechasz się, mimo że Twoja dusza rozpada się na miliony drobnych części.

Teraz mogę z całą pewnością potwierdzić, że kłótnie zbliżają ludzi.

Zdałam sobie sprawę jak krucha jest moja psychika.

Z biegiem czasu widzę jak życie zmienia ludzi. Każdego. Przez wpływ zimnego otoczenia znikają w nas jakiekolwiek emocje. Stajemy się coraz bardziej chłodni, aby wytrzymać ciosy zadawane przez los, jednak nie zawsze zdołamy podnieść się po kolejnym upadku.

Śniłeś mi się ostatniej nocy. Miałeś smutną minę.

Jednym słowem? Pustka. Dokładniej? Pustka - coś, co usilnie staram się zdefiniować i czego próba za każdym razem wgniata moje serce w mostek. Zaprosiłam ją. Za dużą ilością czasu wysłałam jej krótkie zaproszenie w delikatnej kopercie, pachnącej jego perfumami, jakby uwydatniając to, czego tak cholernie mi tego wieczoru brakuje.

Zamknął pole widzenia swoją osobą. zasłonił tą stronę do której moje oczy odbiegały najbardziej. Nie zauważając nawet tego, jak zmiękły mi kolana i zadrżały wargi, pojawił się z uśmiechem i przywrócił gorzką myśl, iż jest jedyną osobą, która zdoła odciąć mnie na dobre od przeszłości, nie da zapomnieć, lecz pozwoli żyć normalnie, pamiętając.

Bo nawet, jeśli nie jesteście pewni, dokąd zmierzacie, pomaga świadomość, że nie zmierzacie tam sami..