kalambury i adideacje

Otóż to. Się żyje. Się samo, się obok, generalnie - zaimek zwrotny "się" wprowadza parę ciekawych płaszczyzn semantycznych. I tak to się żyje właśnie. Na dwóch częściach globu się, poza tym - w paru punktach w Polsce jednocześnie się. Punkciki te zaznacza się kropeczką na mapce nad biurkiem. Pomiędzy punkcikami fruwają listy, maile, skajpajowe kawy, marzenia i pociągi. Pociągi cechuje raczej mocno posuwisty egzystencjalizm. Kadisz wybrzmiewa zbyt często, ale, jak mawia Dave, Pan Bóg tylko pożycza nam ludzi.

Chciałoby się rzec "na szczęście jeszcze sześć miesięcy", jednakowoż warto zauważyć jest, iż - tak naprawdę nie wiadomo, co dalej, a człowiek, przyzwyczajony do racjonalnego konsumpcjonizmu nie lubi żyć "na wiarę", nie lubi stanów niepewności, ciągłych przeprowadzek, dziwnych pomysłów Tego z Góry. Logiczniej byłoby skończyć na mądrej uczelni, w pięknym, renesansowym budyneczku. Ale tak naprawdę niewiele jest do stracenia. Bo czym jest tych parę zapisanych zeszytów, kilkaset stron próbujących uratować to, co już nie wróci? "Ideą" - dźwięczy mi w głowie głos słyszany co poniedziałek. Tak czy siak, niczym ważnym w obliczu spraw życia i śmierci (jakkolwiek mogłoby zabrzmieć to górnolotnie).

Ach, tak. Jest cała masa przepisów, cała masa sprawozdań do dokończenia, cała masa prac zaliczeniowych do wysłania, cała masa nut do zagrania, cała masa szkiców do opchnięcia pod przykrywką sztuki (mięsa?). Do tego hektolitry kawy do wypicia i kilometry listów do wysłania.

Jeszcze trochę i zacznie się życie. Jeszcze parę dni, z pewnością, jeszcze tylko parę.

(...) Poezja niejasna

cholera, raczej koloru kawy

z mlekiem. Jak u Vermeera, co jej

nie zbawi : brzegiem ciemni

i światła, oknem otwartym,

listem. "Nieprzychylny i

niepomyślny, pomyśl i nieba

przychyl" - słowa, o które nie dba,

bo wyuczona zaniedbań nie przejdą

przez zeschłe usta. (...)

Ma jednak skłonność

do niedobrych wzruszeń (zła

łza, ocieranie się o kicz, jak o nogę

kot). Łasi się. Przechylona dziecięco

główka o ścianę stuka. To dla niej

jednej za mało. I stuka. (...)

A to biografia, J. Mueller

And what, if people don't get your irony and think you're an idiot?