Czemu znowu nie mogę być szczęśliwa i cieszyć się życiem? Czemu wszystko się musi sypać? Czemu masz mnie głęboko gdzieś? czemu tak strasznie za tobą tęsknię? Czemu o tobie tyle myślę? To są wszystkie pytania, na które ostatnio nie mogę znaleźć odpowiedzi, a ciągle kłębią się w mojej głowie.
Wiesz co, najbardziej bym chciała się cofnąć do czasu studniówki. Niestety to niemożliwe. Tak bardzo bym chciała, żebyś był obok, żebyś przytulił mnie i powiedział, że ci zależy. Dobrze, że za marzenia nie karają. Tak właściwie nie wiem czemu tak jest. Niby jestem ładna, ale się taka nie czuję. Ostatnio mam wrażenie, że w ogóle nie jestem ładna, że już nikogo nie znajdę. Głupie gadanie, bo obok mnie dzieją się dużo większe tragedie, ale w tym momencie jestem słaba. Ciągle ze sobą walczę, żeby np. się nie rozpłakać. Mam ochotę jeździć autem i słuchać smętów i myśleć. O wszystkim. O tym jak jest, a jak mogłoby być. O tym, ze jestem ostatnio beznadziejna, o tym, że czegoś chcę, ale nie potrafię tego zdobyć. Same sprzeczności są we mnie. 
Błagam, niech przyjdzie ta wiosna, to moze wtedy się coś zmieni ze mną.