Co? Czuaua

Po dlugim czasie wreszcie sie udało dodac zdjecie...

Na te chwile mam dość ludzi. Dość świata. Nie chce mi się jechać nad morze. Nie chce mi się być bogata. Nie chce mi się rozmawiać. Nie chce mi się nikogo. Chce mi się jeść. I chce mi się Ciebie. A już tyle minęło czasu już taka jestem nauczona życia, w którym Cię nie ma. A Ty jesteś. Nieważne. Idź sobie.

Czuje teraz, ze jestem sama. Pozostawiona światu bez żadnej tarczy. Myślałam, ze jej nie potrzebuje bo dałam ją Jej. Bezsensowna nadzieja i kocham cię. Chyba jestem dla Niej niczym. . . powietrze. Niezbedna do życia a taka niezauważalna. Niedoceniona. Chore dziewczę, moje chore dziewczę a ja Jej. Niepojęty rozumem magnes to tylko natręctwo, jedna i ta sama myśl to tylko dobrze cię znam, jedno pragnienie to tylko choroba zakaźna. Wzajemnie skażone nasze myśli naszymi umysłami. Nic nie jest tak piękne tak jak to sobie wyobrażamy. Każdy skutek ma swoja przyczynę , każdy organizm napędza jakiś mechanizm. Każdy ma swoje miejsce chociaż nie każdy zgadza się z teoria przynależności. Złe myśli, chcąc je odgonić należałoby wspiąć się na wyżyny świadomości  i uwierzyć w nielogiczne. Uwierzyc, że przetrwamy zmiany, pokonamy czas, będziemy iść równolegle nie oddalając się. Potrafi odebrać mi wiarę łykając powietrze zbyt łapczywie. Patrząc - nie widząc, słuchając -nie słysząc. Parszywe uzależnienie, nawet teraz o Niej myśląc a Ona nie myśli. Ucieszy się-nie zwróci uwagi na treść, póki o Niej tu mowa zainteresowanie nie opadnie. Powinno to być ostrzem o przebiciu tak ciężkim, że przedostanie się przez okulary kreta, za którymi chowa się sama tylko jedna Ona. A są one niestety z dość grubego szkła.