hm... zawsze myślałam, że jestem twarda i że już nic nie może mnie zniszczyć, ani złamać. Pomyliłam się... Samotność mnie złamała.W sumie teoretycznie, bo sama wybrałam taką drogę w moim życiu. Sama postanowiłam odsunąć ludzi i zostać sama. Teraz pojawia się pytanie: Czy żałuję? Heh, śmieszne jest to, że nie wiem... Nie mam pojęcia. Zjednej torny niby tak, bo nie mam nawet z kim iść na głupie zakupy... A z drugiej jest mi to obojęte i dodaje mi siły. Pokazuje, że powinnam teraz, w chwili załamania, podnieść się i pokazać im wszystkim, że mam się świetnie i w cale nie muszę pokochać ludzkości. Jest mi ona zbędna. Nie wierzę w miłość, nie wierzę w przyjaźń i nie wierze w siebie. Nie wierze w ludzi.