W życiu jak w sinusoidzie - raz góra, raz dół... i tak niestety bez szczególnego końca, bo nawet nie ma sensu się przyzwyczajać, gdyż i tak zaraz coś złapie łapskiem za nogę i ściągnie agresywnie na sam dół. Ale do wszystkiego można się przyzwyczaić, także i do takiego stanu rzeczy, choć jest niestety jedeń maleńki fakcik, który jakoś szczególnie dokucza mi, grając dodatkowo na moich i tak już nadto doświadczonych przez życie nerwach. A cóż to takiego, zapewne pada pytanie, już tłumaczę  - są to beznadziejni do szpiku ludzie, nie mający kompletnie żadnych głębszych celów w życiu, nie wspominając już o zainteresowaniach czy wszelkiej innej formie zabicia nadmiaru wolnego czasu. No i niestety, ale taka bierność życiowa oznacza jedno, że ów persona będzie żerować na innych, mącąc wode jak stojące przy bystrym górskim strumieniu, opóźnione w rozwoju dziecko z kijem w dłoni. W sumie nie mam nic przeciwko, do czasu aż taka barwna postać nie zaczyna wchodzić w tych swoich kierpcach w moje życie, wtrącając się przy każdej, nawet najmniejszej sprawie, jak rodowita wioskowa baba z chustą na czaszce. Zawsze można się takiej gwiazdy PGR'u pozbyć z życia, ale gorzej jak nie można, bo jest to nieodłączny element drugiego planu, jaki towarzyszy naszym bliskim (ot taki bonus w pakiecie), a to oznacza że zupełnie nic człowiek nie może zrobić, bo tak źle, a tak jeszcze gorzej... Dlatego w obecnej sytuacji zmieniam strategie, na totalne zdystansowanie się, co by za dużo krwawicy sobie nie napsuć, oraz dalsze drwienie z kompletnej nieudolności tych osób, tak dla zabawy, bo skoro jestem skazany na tymczasową obecność tych ludzi w moim aktualnym rozdziale życiorysu, to jakaś forma zabawa w ramach "zadość uczynienia" się bezapelacyjnie należy