Obnażona dusza. 

Ukryty w niej cień. 

Widma odbite w Twych oczach zachowują się tak jak tego chcesz.

Nienawiść ujawnia się w swej odrażającej formie.

To, co ukryte roztapia się w zachodzie słońca. 

Westchnienie księżyca.

Szepty gwiazd.

Piękność odbita w lustrze.

Oczarowana Tobą, utrzymuje dystans.

Ostrze zanurzone w zarzutach.  

Krzyk skalany śweżą krwią.  

Panna torturowana przez jej własną furię. 

Nienawiść do tego miana.

To, co widzi,  jest jej prawdą.

Chce zapomnieć, zapomnieć...bez lęku.

Deszcz zmywa wspomnienia, a nieświadomość wsiąka w duszę.

Szczęście to ból.

Nienawiść.

Uraza.

Gniew.

Cierpienie.

Krzyki pełne łez.

Nie widzę Cię. Nie słyszę Cię. Nie mogę Cię dotknąć.

Ty.

Wyrzeźbiona w zaślepieniu.

Nadnaturalnie rozczłonkowana.

Wstrząśniesz moją duszą i uronię łzy błyszczące jak gwiazdy.