drażni mnie tak mylne zwrócenie uwagi. nie trzeba mnie rozumieć, wiem, że nie jest łatwo, więc nie powinnam się denerwować, to też nie denerwuję się..:) no może trochę z początku za te urwane filmy. ale teraz cieszę się, że umiem tak operować słowem, że trzeba użyć mózgu by coś zrozumieć i że nie jestem dla każdego. mimo uprawiania takiego ekshibicjonizmu jak pisanie bloga.

zadałam sobie wczoraj pytanie, które powinnam była zadać kilka tygodni temu. trzymam sie prosto. teraz nie czas wszystko odkręcać. nie wydaje mi się to zadaniem trudnym, ale nie mam ochoty, nastroju na zmiany. nieswoja jestem.gdzieś się podziałam i kiedy nie jestem potrzebna jest mi z tym dobrze. czasem jednak muszę wrócić, a wtedy jest mi ciężko. denerwuję się na siebie. mam powód.jeśli dożyję przypadkiem starości i będe wspominać przeszłość to będzie mi się ona jawić jako czekanie i szaleństwo z elementami histerii. bede czekac na Anu która do mnie przyjedzie. wyciągniemy z barku tanie wino, będziemy zapijać miłość, oglądać zdjęcia, słuchać nagrań, i upijac sie jak za 'młodych' lat . jak ostatnio. jak ciągle. będziemy wznosić toasty. śmiać się, płakać i klnąć. wierze że zawsze będziemy dla siebie. ktoś taki jak Ty - to żywy Skarb.

ide sobie po umierać troche.