185. Idź stąd

Masz łzy w oczach, dziecinko.

Przepraszam, nie mogę nic na to poradzić.

Co czujesz?
Najbardziej? Chyba niepewność i strach.

A smutek?

Właśnie raczej nie. Stresuję się.

Mogę Ci jakoś pomóc?

Wiesz dobrze, że się nie da. Muszę sobie poradzić z tym sama.

O jejku, dziecinko. Przecież nie dajesz sobie sama z tym rady! Pozwól mi dźwigać ten ciężar razem z Tobą, dobrze?
Nie. Nie mogę Cię tutaj dłużej trzymać, głupio mi.

Ale Ty o tym nie decydujesz. Poza tym nie mam zamiaru odchodzić od Ciebie na dalej niż kilka metrów. Chcę być przy Tobie.

A co będziesz z tego miał?

Przede wszystkim radość. Ja naprawdę chcę być przy Tobie, rozumiesz?

Nie wierzę Ci! Pewnie jesteś następną osobą, która przyszła tu, by mnie oszukać! Idź stąd! No idź!

Chcesz tego?

Tak. Spieprzaj stąd. Wynocha. Nie chcę więcej słyszeć Twojego głosu!

Och, dziecinko. Przestań zalewać się łzami.

Proszę Cię, idź stąd na razie! Nie mogę... Nie chcę... O Boże, co się ze mną dzieje... Proszę!