Widzę to po jego oczach

Powracam ponownie po dość dłużej przerwie. Po prawdzie miałem kilka swoich powodów. Garść ciężkich dni, utrata nadziei, brak pozytywnych perspektyw.  Wprawdzie trochę straciłem motywację do pisania przez kilka kochanych osób które mnie od czasu do czasu bluzgają w anonimowych komentarzach do moich notek. No mam nadzieję, że dumni jesteście? Tak mi jedziecie po ambicji, że aż dałem sobie spokój na dłuższy czas z pisaniem. To chyba chcieliście osiągnąć? No tryumfujcie sobie.. Cieszcie się, bo swoją szczerością dokonaliście tego czego pragnęliście! Cóż mogę robić z takimi osobami które na mnie jadą? Mogę prostacko i w ignorancki sposób sam jeździć takim ludziom po ambicjach, żeby mi ulżyło. Albo mogę... Mogę się modlić za takie osoby, za te które tylko się cieszą słysząc wieść o moich porażkach. Modlitwa zawsze jest mądrzejszym wyjściem z każdej sytuacji. No tak chciałbym tym wszystkim którzy mi złorzeczą, wyśmiewają mnie, jadą mi po ambicji, bluzgają na mnie, na to co piszę; chciałbym tym wszystkim osobą życzyć dużo szczęścia w życiu. Serio! Każdy kto widzi we mnie wroga, ja jak najbardziej pragnę, aby osiągnął szczęście, miał w swoim sercu jak najwięcej dobra, potrafił sobie poradzić z każdym nieszczęściem, aby zawsze byli otoczeni bliskimi osobami którzy wesprą ich w najgorszych chwilach. Tak, tego życzę tym wszystkim którzy z uśmiechem jadą mi po ambicji.

Ale nie będę się skupiać na tych którzy, aż marzą abym się potknął. Tą notką chce dać coś tym, którzy zawsze mnie wspierają. Moje teksty są zawsze dla tych którzy mi w kółko powtarzają, że potrzebują moich notek. Do napisania tej nakłoniła mnie pewna bliska mi osoba która mi pomaga, od której właściwie uczę się jak być lepszym człowiekiem. Obiecałem, więc piszę!

Wczoraj byłem w księgarni, zakupiłem książkę którą natychmiast się zafascynowałem. Claire Cloninger i Curt Cloninger: Kolejny e-mail do Pana Boga. Arcydzieło bez dwóch zdań. Właściwie tą notkę chciałbym oprzeć, na tekście z siódmej strony tej książki. Był tam taki przykład: gąsienica wygląda jakby zawsze miała być brzydkim i czołgającym się robakiem, z czasem wyrastają jej skrzydła, staje się motylem, jednym z najpiękniejszych owadów. Zimą większość drzew wygląda na martwe, bez liści, jakiejkolwiek zieleni. Przychodzi wiosna, drzewa znów zapełniają się liśćmi, tętnią życiem, ukazują swoje naturalne piękno. To samo można przerzucić na nasze życie, głupotą jest oceniać ludzi po wyglądzie. Larwa z czasem zmienia się w motyla, podobnie człowiek, który na pierwszy rzut oka może wydawać się zły, w głębi duszy będzie krył piękno, dobro i oczywiście miłość. No to jest po prostu śmieszne gdy oceniamy człowieka po wyglądzie i już po tym osądzamy jaki on jest. Wygląd i osobowość to dwie różne sprawy, więc niby na jakiej podstawie można sądzić kogoś po wyglądzie? Póki kogoś nie poznamy nie próbujmy nawet osądzać. Każdy człowiek nosi w sobie tysiące niespodzianek. Nie wiemy jaki ktoś może mieć charakter, w każdym kryją się setki zalet. Tyle że najpierw trzeba osobiście poznać tego człowieka, bo czyjś wygląd nie powie nam nic. Zapytam: jeżeli matka widzi swoje dziecko natychmiast po porodzie: mokre, zakrwawione i płaczące w niebogłosy; czy także będzie je oceniać po wyglądzie? Albo podam inny przykład: powiedzmy że widzimy w szpitalu typową, schorowaną babcie. Siwe i tłuste włosy, setki zmarszczek, skóra właściwie jej opada, ślini się, jest cała zasmarkana, no chyba reszty szczegółów nie muszę zdradzać. Większość ludzi bez dwóch zdań będzie się brzydzić widokiem starszej kobiety. A czy wiemy co ona trzymała w sercu? Z pewnością tyle przeżyła w życiu, że nawet nie jesteśmy w stanie tego sobie wyobrazić. Tony doświadczenia życiowego, przeżyła tysiące ciężkich chwil, przez które nie jeden współczesny człowiek już dawno by się poddał, nikt z nas nie jest w stanie opisać jej siły charakteru, ale nie! My i tak ocenimy ją po wyglądzie.. Gdy widzimy na środku ulicy, zabłocony, dreptany przez innych ludzi, ale niezniszczony jeszcze banknot dwustuzłotowy bez wahania go podniesiemy. Skoro oceniamy ludzi po wyglądzie, to dlaczego tego samego nie zrobimy z brudnym banknotem? No tak,  z banknotem tego nie zrobimy. Przecież jeszcze drugi taki banknot i będzie nas stać na wypasione buty jakich jeszcze nikt nie miał. To szczegół, że buty trochę rozchodzimy, lekko się zniszczą, znudzą się nam i prędzej czy później przestaniemy je używać. No cóż... Ważne że przez jakieś pół roku mamy czym szpanować na wsi! Jeśli ktoś podaruje nam prezent, owinięty w piękny i drogi papier, także ocenimy go po wyglądzie i stwierdzimy, że to super prezent. A skąd wiemy? Może pod papierem kryje się pudełko, do którego ktoś po prostu załatwił swoje sprawy fizjologiczne?

Już nie chce mi się wymyślać większej ilosći przykładów. Myślę że, zabłocony banknot, gąsienica która staje się motylem, czy prezent owinięty pięknym papierem w którym znajduje się coś niezbyt miłego, wystarczą już każdemu. Po prostu: nie oceniajmy ludzi po wyglądzie! Piękno człowieka poznamy dopiero znając jego charakter, a nie wygląd. Osobowość nie zmienia się pod wpływem wieku, ale wygląd tak.

Tak jak wcześniej wspomniałem oparłem tą notkę, na fragmencie książki wspólnego autorstwa Claire Cloninger i Curta Cloninger. Ogólnie napisali oni wiele książek i osobiście polecam je jak najbardziej. Wystarczy przeczytać jedną książkę ich autorstwa. Z pewnością tym się ubogacimy.

Nie sądźcie z zewnętrznych pozorów,
lecz wydajcie wyrok sprawiedliwy. (Jan 7,24)

Ello!