Na dobrą podróż D.K.

Trawo co kłam zadajesz przemijaniu

od miliardów wiosen

kwiecie otulający bzy

co przesz zieloność lontem

starszym od matematyki

góro co uparcie

wznosisz swój kamienny łeb

ku gwiazdom

co chcesz być deptana

by Twój proch uniósł poza czas

niewidzialny powiew

robaku co łapczywie chwytasz życie

by przekazać i zachować każde ciało

na wieczność

dziękuję że wciąż posilacie mnie

w łonie tej ziemi

kiedy Babcia

niesiona wodami porodowymi starości

wypłynęła już na pełne morze

poza bród śmierci

gdzie słodkimi racuchami szczęścia

przywitał ją najłagodniejszy piewca

jej niezwyciężonego piękna.

i choć jesteś już w tej nieodgadnionej niepohamowanej krainie bez granic

wiem, że wiosennym deszczem

zmywasz moje łzy

ku żyznej zieleni bujnych łąk

ślesz pozdrowienia soczystym zapachem widlastych chaszczy

że śpiewem wszystkich ptaków

kapturki, sosnówki i bogatki,

kosa , paszkota i zięby,

śpiewaków i czyża,

swojskich rudzików,

magicznych mysikrólików

i baśniowych kolorowych dzięciołów

na naszym zielonym wzgórzu

grasz dla nas

- nienarodzonych jeszcze dzieci - melodię prawdziwego zwycięstwa byśmy też dorastali

do nowego dzikiego świata.

rozczytuję Twój tajny szyfr

który niesie ich świergot i wołanie

i wiem już

że jesteś bezpieczna

czekasz na nas w Domu

ze Stasiem

i tacą pełną świeżych pączków

jako żywy dowód na to

że żyjemy w najlepszym

z możliwych światów.