81.

Wiecie co mnie irytuje? Że ludzie nie potrafią przyjąć konsekwencji swoich czynów. Jeśli spieprzyliście, to miejcie odwagę by się do tego przyznać, przeprosić, nie wiem, nieważne. Jeżeli nic się już nie da zrobić, to po prostu pogódźcie się z tym i przyjmijcie to z godnością, bo to przez was i najwyższy czas sobie to uświadomić, przyznać się do tego przed samym sobą. A nie wyżalać się na różnych fotoblogach, facebookach czy do znajomych, którzy są na tyle uprzejmi że wam nie powiedzą tego w twarz. Jeśli jest wam tak ciężko i źle jak piszecie, to miejcie chociaż świadomość  że jest to wasza wina, a nie jeszcze zwalacie winę na innych. Wiem że wymaga to wielkiej odwagi i dla osób, których duma i honor są bardzo duże, jest to bardzo trudne. Zresztą to nigdy nie jest łatwe. Ale przestańcie mówić jak to wam źle i robić z siebie ofiary. Pokażcie że macie jaja, te metaforyczne i weźcie się w garść, a nie płaczecie jaki to świat jest okrutny, bo to przez was taki jest i sami to na siebie sprowadziliście. Może i nie będzie łatwiej, ale uczciwie. I może wyciągniecie z tego wnioski.

To taki mały apel ode mnie, wiem że dość chaotyczny, ale piszę to będąc... No, powiedzmy, wzburzona.

Nie mogę się doczekać poniedziałku, ferii i ogólnie tygodnia w Nieszawie. Szykuje się grubo, prawie same melanże. Nie wiem czy starczy mi pieniędzy na to wszystko xD Dobrze że budżet na Afrykę odłożony, bo bym musiała się zapożyczyć. 

Ale i tak najważniejsze jest wyjście na poszukiwania Johna! Ach, będzie epicko :D 

Serca głos budzi znów
Tak uśpione marzenia.   

Boże ludzie, nawet nie wiecie jak mnie te wszystkie piosenki rozpierdalają emocjonalnie. 

Pytanka | Dodaj