Ogarnia mnie pewnego rodzaju sentyment,
którego żaden dźwięk nie zagłuszy,
a może co najwyżej oswoi.
Zostają tylko kartki, kartony i wspomnienia.
I ludzie, ich cienie w mojej głowie i resztki atomów,
Niczym gwiezdny pył, a może kurz,
obecności w miejscach, które zwykliśmy odwiedzać.
Podsumowuję kolejne rozdziały swojego życia,
przygotowuję się, jak ptaki przed odlotem do ciepłych krajów,
z tym że ja pierwszy raz, one co roku.
I czy im co roku tak ciężko,
czy raczej lżej?
Niepokój gra ze mną w zielone,
a może inaczej - trzyma mnie za gardło,
a butem dociska klatkę piersiową.
I tak nieprzerwanie,
proszę, daj wytchnąć.
Nie przyzwyczajaj się, bo będziesz cierpiał,
gdzieś to już kiedyś słyszałem.
Au revoir.
Zarejestruj się teraz, aby skomentować wpis
użytkownika brunetwwa.
Zarejestruj się
Masz konto? Zaloguj się.
Obserwuj
Obserwujesz
Nie obserwuj
Obserwujesz
Nie obserwuj
@brunetwwa
Najnowsze wpisy
2 WRZEŚNIA 2021
13 SIERPNIA 2021
5 SIERPNIA 2021
1 SIERPNIA 2021
28 LIPCA 2021
25 LIPCA 2021
22 LIPCA 2021
21 LIPCA 2021
Wszystkie wpisy