nr12

marzec. przyszedł wkońcu. miałam już dosyć tej szarej zimy.

zazwyczaj zachwycałam się zimą, ale ja już mam dosyć szarości w moim życiu.

mam jej potąd !!!

ale nie wracajmy do tego..

zaczęła się wiosna. bardzo sie cieszę!

wkońcu będę mogła wychodzić na skuter, spotykać się ze znajomymi

i może wkońcu moje życie nabierze sensu,

a nie tylko szkoła - komp - spać, szkoła - komp - spać, szkoła - komp - spać.

w szkole nie za dobrze, ale już się do tego przyzwyczaiłam.

zaczęłam się bardziej uczyć, nie zwracać uwagi na tą pojebaną klase.

zaczęłam zajmować sie tym, co jest dla mnie ważne, a nie codziennością.

ale ta szkoła mnie zniszczyła. tam nie ma ludzi odpowiednich dla mnie.

nauczyłam się nabierać dystansu do każdego nowo napotkanego człowieka.

może i dystans jest dobry, ale nie aż taki !

teraz nie potrafię otworzyć się na ludzi.

nie potrafię już z nimi rozmawiać.

jedyne co umiem to ich ignorować, odpędzać od siebie.

a to wszystko przez to, że oni w szkole ciągle ze mnie szydzą.

nie akceptują mnie.

myślą, że jestem kimś do pomiatania.

ale kurwa ja w gimnazjum byłam lubiana i popularna !!!

ja tego nie rozumiem :(

nie chce mi się już żyć.

naprawdę mam dosyć.

gdyby nie klasa, gdybym poznała jakichś nowych przyjaciół..

którzy byliby tam przy mnie.. wszystko wyglądałoby inaczej..

mam dosyć tego zasranego technikum !

chce stąd uciec..

ale wracając do dni codziennych..

zauważyłam, że od kiedy zaczął się marzec, z moją psychiką jest lepiej.

ale to wszystko przez to, że zaczęłam sobie obiecywać zmiany.

że będę się spotykała z moimi przyjaciółmi, że nie będę siedzieć już tyle w domu

itp.

zrobiłam się naprawdę nieznośna.

zrobiłam się mega leniwa,

przestałam się spotykać z ludźmi,

zapomniałam jak się z nimi rozmawia..

znienawidziłam ich..

nie jestem już tą samą osobą co kiedyś.

błąd.                                   *co niedawno.

chce być znowu w gimnazjum......... błagam.

ja cierpie...

czy wgl ktoś to czyta?