Zdjęcia brak.

Mojego w sensie.

Nie mam zdjęć które mogłabym tu wstawić.

Nie piszę długo , więc myślę że wielu moich czytelników teskni.

A więc...u mnie jest tak jak zwykle, a nawet bardziej.

Czuję się z deka samotna, ale nie jestem przecież sama.

Od czego ma się przyjaciół...itp..

Dobija mnie siedzenie w cholernym domu kiedy jest pięknie i słonecznie.

Ogólnie rzecz biorąc to usycham.

Czuję się nie halo, mam opóźniony zapłon ,pustkę w głowie.

Zrobiłam się niesłowna i trochę mi z tym źle .

Trzeba podobno być w życiu konsekwentnym.

Tęsknię za pierwszym i drugim semestrem na IBM.

Wtedy było fajnie.

A teraz jedyne co mi w głowie oprócz matur siedzi to pewna sprawa/sytuacja która załamuje mnie z dnia na dzień.

Zazdroszczę Kindze.

Tak, ta ma teoretycznie przyjemne i spokojne życie.

A niedługo nawet będzie ustabilizowane.

Moje życie to katastrofa.

A co jest wtedy najgorsze, jak niektórzy potrfaią Cię z tym zostawić ze względu na problemy całego świata ...

To zajebiście boli.

Mój humor wisi na włosku.

Chcecie czegoś konkretnego?

Proszę,

ale tak to lepiej spierdalać daleko ode mnie.