dam dam dam.

Zdjęcie to jakiś starość sprzed dwóch lat, więc nie zagłębiajmy się w brak materiałów do prowadzenia fotobloga.

Kochanie, wiem, że ostanio między nami doszło do spięć i że byłem głównym tego powodem, ale naprawdę chciałbym Cię przeprosić za to. O mały włos i bym Cię stracił, a to miałby bardzo przykre konsekwencje. Nie miałem z Tobą kontaktu przed dwa dni. Dla jednych tylko dwa dni, a dla mnie bez Ciebie to była wieczność, do której nigdy więcej żadne z nas nie powinno dopuścić. Tęskniłem za Tobą cholernie. Zawsze tęsknie, gdy zbyt długo Cie nie widzę, nie słyszę, bądź nie dostaję od Ciebie wiadomości.
I zacznij w końcu coś wierzyć, że znaczysz dla mnie bardzo wiele i równie mocno mi na Tobie zależy. Postaram się od teraz bardziej Ci to okazywać, bo nie chcę, by powstały z tego powodu w Twojej głowie jakiekolwiek wątpliwości. To dla mnie bardzo ważne, wręcz nawet najważniejsze. Bo nie liczy się nikt ponad Ciebie i Twoje szczęście.

Więc uśmiechaj się do mnie jak najwięcej, bo chociaż to banalnie zabrzmi, uwielbiam Twój uśmiech. Uwielbiam go wywoływać na Twojej twarzy i uwielbiam, gdy obdarowujesz mnie nim. Albo jak opieprzasz mnie za pajacowanie, bo się wygłupiam, a Ty się z tego śmiejesz i krzyczysz, że przeze mnie masz banana na twarzy. Też uwielbiam. Tak jak całą Ciebie - od czubka głowy po koniszki palców. Jesteś tylko moja, a ja Twój. ;*