Pewien rodzaj bliskości, jesteśmy w stanie docenić dopiero, w dość nietypowych i zaskakujących momentach.

Czas mija nieubłaganie, a my pędzimy wraz z wielkim światem. Mamy swoje ostoje, gdzie zwalniamy tempo i nabieramy głębokiego oddechu. Wszystko wydaje się być poukładane w jednolitą całość. Lecz co gdy nagle jeden z elementów tej układanki wypada? Co, gdy nagle kogoś lub czegoś brakuje, w tej grze zwanej życiem? Można wierzyć, że kiedyś wróci, bo przecież często bywało tak, że zaginiony klocek lego, potrzebny do dokończenia konstrukcji, znajdował się tak blisko nas. Jednakże co gdy tak się stać nie może? Pewne procesy są nieodwracalne i chociaż byśmy całym sobą pragnęli i błagali, nie zmienimy tego.

To nie jest tak, że masz siedzieć bezczynnie i czekać na to co będzie. Nasz mały świat, w większości zależy tylko od nas! Największą sztuką, jest w pełni docenić to co się ma. Czasami rozmowa z kimś może nam w tym pomóc. Pewna zupełnie obca mi osoba uświadomiła mi jakiego skarbu w moim życiu nie doceniałam.