Symulacja.

Nie wiem kiedy te pół roku tak szybko zleciało ale przeraża mnie to jak życie szybko mija.

Chciałabym żeby ten czas troche zwolnił bo mam wrażenie, że żyje w jakiejś symulacji i to nie jest dobre.

Kiedy byliśmy dziećmi odliczaliśmy czas do wakacji teraz odliczamy do wolnych weekendów o ile w ogóle je mamy oraz urlopu letniego który swoją drogą zbliża się wielkimi krokami.

W końcu zrobiło się cieplej więc doceniam każdy moment na świezym powietrzu siedząc na tarasie z kubkiem kawy lub wędkowaniu. Nim się obejrze to znów zacznie się ta przytłaczajaca jesień i zima której tak bardzo nieznosze, znów będą krótsze dni i dłuższe  noce.

Tydzień temu skończyłam 28 lat a mi kończą się pomysły jak zrobić zeby lepiej mi się żyło.

Mam wrażenie, że gdzieś utknęłam i nie mam pojęcia w którą strone mam dalej iść a może tak być musi?

Moi znajomi zakładają rodziny, pobierają się a ja nie widzę siebie w tym obrazie.

Nie wyobrażam siebie w roli matki która ma nieprzespane noce, musi odebrać dziecko z przedszkola lub szkoły a potem usiąść z nim do lekcji i użerać się z nauczycielami na wywiadówkach.

Może do tego jeszcze nie dorosłam, nie wiem. Pewne osoby już zaczynają gadać, że czas ucieka i nie powinnam się zastanawiać ale ja nie będę robiła tego czego wymaga system albo żyła takim samym schematem co inni.

Chce zwiedzać i poznawać świat tego jestem bardzo pewna.

Być może takie życie mi jest pisane dlatego postaram się słuchać głosu serca bo w wielu kwestiach mnie nie zawiódł.

Boris Brejcha - Schleierwolken <3