Nieuleczalne choroby, skrzywienia, upośledzenia! 

A, więc witajcie, moi najlepsi przyjaciele!

Odmienności, skrajne emocje, strach, płacz, histeria, stańmy razem dziś wieczór, a może raczej jak co wieczór... Stańmy pod murem, bo opór, chłód, ściana zimna. 

Noszę w sobie winę, ciężko mi. Choć powinnam Wam napisać że źle mi, że marnie, że licho, nędznie, słabo. Bo cieżki to może byc przedmiot. Poczucie winy jest ogromne, dźwigam je, podnoszę. Wleczę się za mną po mieście, kark, ramiona, plecy, pewnie dlatego się garbię. Posępnieję. 

Fascynuję mnie odkupienie. Chodzę, przepraszam, staram się panować, tu zadośćuczynie, tam odpokutuję, za siebie, za Ciebie, wynagrodzę komuś, za zło, za krzywdę, czyjąś, moją, Twoją, kota, przyjaciółki, matki, ojca, nie ma tu hierarchi, nie ma zasad, reguł, nawet sensu. 

A, więc lęki, a proszę, siądźcie tu wygodnie. Skryję was w sobie głęboko. Głupia. Wyłażą zawsze i wszędzie. 

Realność-same odmienności, tak, we mnie i w Tobie, w nas wszystkich. Rzeczywistość to czysta iluzja. 

Zapamiętaj to sobie. Wryj w końcu do głowy! Realny świat to ten stowrzony z odmiennośći. Wyhodowany z głęboko chowanych lęków. 

Nie walczysz ze swiatem, walczysz każdego dnia ze sobą, ze swoimi poczuciem winy, z zaburzeniami jedzenia, z wycofaniem, z niewobrażalnym smutkiem i samotnością, nocą-z koszmarami. 

Zamieszki na mieście? Czy boisz się? A czymże one są? Groźniejsza wydaje Ci się Twoja własna przeszłość. Lękasz się, że historia się powtórzy. Wszystko powróci, tylko z tą różnicą, że przecież w innej osobie. 

Proszę Państwa, lęk przed samym sobą, nie światem. 

Jak

Jak pozbyć się tych cieni pod oczami. Co zrobić ze łzami, które same lecą po policzkach. Jak wyprostować się i udawać, że nic nie ciąży,

jak dalej