Snoop Dogg feat. The Doors -

Riders On The Storm.

ostatnio gdzie by nie mogła, wstawiałaby mniejsze od trzy. poza tym skończyła się - zakwasy na łydkach, rękach, obolały kark i plecy, włosy powyrywane, bo kakao z kremem nie chciało się wyczesać i czuję, jak pęka mi naczynko w prawej gałce ocznej. nieprzyjemnie. zmarnowała czasu kupę i dlatego teraz siedzi i rysuje. zieeeewa potężnie. przebiera się zaraz w koszulkę i idzie w kimę.

hm, hm. sympatycznie-prze.

chłopcy mają tendencje do pieprzenia od rzeczy, to pewne. a ja tendencje mam do kompletnego niewiedzenia, o-co-cho. i nietrafnego chyba orzekania, że rzeczy poważne są niepoważne i niepoważne poważne. zresztą, kto by się przejmował. ja nie.

kto wyjdzie ze mną w tym tygodniu na kawę? nie stawiam.

gdyby nie muzyka, najchętniej wyniosłabym tego kompa na drugi koniec domu, a najlepiej w ogóle na strych w najciemniejszy kąt. produktywizm, o! cholera, sprawdziłam - nie ma takiego pojęcia w Wikipedii, a Google twierdzi, że to jakiś kierunek sztuki. nieważne, chodzi o przekaz. a jeśli nawiązać do tej tajemniczości i skrótowości, to co - tak tutaj? nieeee. tutaj, to ja dla siebie, więc wszystko musi być jasno i - uf - tak żeby ulżyło.

i mówcie, co chcecie, ale majonez to najlepsza rzecz, jaką można znaleźć w lodówce.

i kiedy na to zdjęcie patrzę, coś mi tu nie pasuje. coś nie mojego tu jest, ale nie wiem, co. ale nie mówię, że mi się nie podoba.