Linkin Park - New Divide

bateria na wyczerpaniu. niebieski zeszyt, pies ze spłaszczonym pyskiem, woda mi się kończy. 

wypiła dziś własną herbatę. była prawie tak dobra, jak ta w domu. to będzie pracowity rok. nie ciężki, ale pracowity, zapewne. zrobiła dziś rysunek, jeden. zostały trzy. właściwie powinno być więcej, ale pan Radosław wybaczy.  

puste opakowanie po ptasim mleczku w śmietniku. co prawda prawie połowę wciągnął pewien człowieczek arabskiego pochodzenia, jednak większa została pochłonięta przeze mnie. mam wyrzuty sumienia, ale drobne. 

chce czytać książkę, ale woli marnować czas, zamiast tego. brakuje wciąż samozaparcia, ale pracuję nad tym. choć wiem, że ten weekend jest już stracony, w pewnym sensie i do pewnego stopnia.

jakoś kanciasto mi się pisze, klawiatura stawia opór. 

łoł, warczy. jednak źródło dobra jest nieodnawialne. wybaczcie, zbliża się pełnia, mogę nie mieć humoru.

i śnią mi się złe rzeczy, choć dobrze było przespać się snem niedźwiedzim, którego ostatnio nie uświadczyłam za wiele. 

nie cierpię zdjęć z datą.

za to lubię swoje paznokcie, które zgrywają się kolorem z Nimm 2 i mandarynkowym żelem pod prysznic. 

olbrzymia chęć na zakupy za mną chodzi, nie może już doczekać się jesiennej przerwy.

kominku, Ty jednak masz uczucia, może nawet jakieś serce masz! kto by pomyślał.

you can say it again.