Są dwa światy i jedno Słońce...

Dziwne są koleje losu.

Jakkolwiek jednak by nie było, każde doświadczenie uczy czegoś ważnego i wzmacnia nasze wewnętrzne "Ja".

Ostatnimi czasy stworzyłam "scenariusz awaryjny" własnego życia i o dziwo... wersja "literacka" skreślona oczami wyobraźni nie była wcale taka zła. Wszystko zależy najwyraźniej od perspektywy, z której spoglądamy na nasze codzienne banalne  wzloty i upadki....

...

   ...

      ...

"Prześliczna jest!"

"eee co najwyżej przeciętna z nachyleniem na ładna.."

"Śliczna i basta!!!"

No i mosz. Wyrosłam na główną adwokatkę pana X, z którego dumnam niczym zatroskana siostra :)

Czasem coś w życiu nie wyjdzie, pójdzie nie tak jak zaplanowaliśmy, a los skrzętnie wykorzysta możliwość pokrzyżowania naszych ścieżek.  Cudowna jest świadomość, że nawet odchodząc odrobinę "za daleko" jest jeszcze szansa odwrócić głowę i w te pędy ruszyć przed siebie, w przebytą już z pozoru drogę, która jednak okazuje się być zupełnie innym szlakiem.

Czasem pewien rodzaj uczuć nie wypali... Mimo to, gdzieś w nas pozostaje odpowiedzialność i świadomość, że za tym kimś,  z kim kiedyś w życiu nam nie wyszło staniemy murem zawsze  i wszędzie, a ten ktoś zawsze znajdzie czas by nas wysłuchać, wesprzec i zrozumieć. A wszystko to będzie lepsze, prawdziwsze i... czystsze.

Ma być i dobrze że jest :)

Dziękuję:)