Modus operandi

Salve Przychodzą chwile, kiedy pragniesz innego życia. Na pragnieniach poprzestajesz, bo nie umiesz chęci zamienić w czyn. Trzeba zacząć od porządku. Wyrzucić to co niepotrzebne, a co ważne poukładać. Wyrzućmy z piórnika korektor. Nie zamazujmy przeszłości. To co było, niech zostanie. Każde wspomnienie jest wartościowe. Także to przykre, ono jest naszym doświadczeniem. Wyrzućmy z piórnika liniał. Nie miarą mierzmy życie, lecz sercem. Wyrzućmy z piórnika ołówek. Nie bójmy się marzeń, one są częścią nas samych. Więc nie szkicujmy ich ołówkiem w obawie, że ktoś by mógł to odkryć. Zakreślmy je czymś trwałym, niech każdy wie o westchnieniu naszej duszy. Fantazja przywróci Ci magiczny świat z dzieciństwa. Wyrzućmy z piórnika monety. Ta droga to nacieranie w przeciwnym kierunku do szczęścia. Dobra materialne przeminą. One są znakiem miłości tylko wtedy, kiedy potrafimy się nimi dzielić. Dlatego koniecznie pozostawmy w piórniku nożyczki. Dzielmy nimi nawet kruszynę chleba. Ona choć tak malutka jest w stanie nakarmić głodnego. Nie zaspokoi to potrzeb cielesnych, jednak będzie to pokarm największy, bo to nasz dar z serca. Zostawmy w piórniku żyletkę. Wyryjmy w drewnie swoje ślady. Ślady dobroci. Aby były wieczne, a ktoś za sto lat znajdzie owe drewno i poczuje magię w zapisanej dobroci. Zostawmy także flamaster. Podkreślmy najcenniejsze wartości. Niech inni wiedzą, że są rzeczy ważne i małoważne. My kierujmy się na własnym szlaku tymi pierwszymi, a podkreślenie ich zawsze nam o Tym przypomni. Niech to będzie nasz mały przepis na świat. Vale