Ava

Młoda i szalona Kultystka Ekstazy na dramach Hydry. 

Jak już powiedziałam parę dni temu w larpach najpiękniejsza jest ta zmienność. Wcieliłam się już w tyle różnorakich postaci, że ciężko mi nawet je sobie wszystkie przypomnieć. A na pewno nie w kolejności chronologicznej. 

Zakochałam się ostatnio.

W mieście, które nie zasypia o którym śpiewa Frank Sinatra. 
I w Notre Dame de Paris.

Chyba brakowało muzyki z duszą ostatnio u mnie.

Zaczyna się szalony czas nauki, litrów wypitej kawy, nienormalnej liczby zjedzonych tabliczek czekolady. Słowem- sesja. 

Ale to nie jest rzecz, którą należy sobie głowę zaprzątać. 

Wczorajszą myślą, która mi niesamowicie wpadła do głowy podczas picia cudnie smacznej kawy z cynamonem i mlekiem było to, że całkiem fajnym byłoby się zakochać i zamieszkać z tym facetem, i mieć dwa koty.

Tak kończą się rozmowy na temat miłości.

A taką kawę mogłabym pić codziennie rano.

Ale każdy wie jak to jest z Kotami, prawda? Kot nie kocha. 
Kot przywiązuje się do miejsca, nie do człowieka.

Przecież tyle ostatnio czytasz o Kotach!

Raz.

Spojrzenie niebieskich oczu.

Rzucone spod czarnych rzęs.

Przykryte czerwonymi włosami.

Dwa.

Dotyk delikatnej dłoni.

Ubranej w rękawiczkę bez palców.

Delikatny i niby to przypadkowy.

Trzy.

Uśmiech czerwonych ust.

Ciepły i szczery.

Do pary z przymkniętymi oczami i śmiechem.

Cztery.

Pocałunek.

Wywołany słowami nietrzeźwymi.

Stęsknionymi.

Pięć.

Obudziłam się, gdy już mi mówiłeś, że mnie kochasz.