Na tych korepetycjach nie wiedziałam czy śmiać się czy płakać :) Mnie to byłoby szkoda kasy. A wystarczyłoby mi 2 godziny dziennie może nawet i mniej zakazu mi wstępu do pokoju. I argument że jak idzie do pracy to mogę sie uczyć... No tak, bo lubie sie uczyć po nocach, a jakoś tak sie trafia, że jak jej nie ma to ja i tak mam jakieś zajęcia. Po za tym w poniedziałki zawsze jest, a tak to wolę robić to co mam na dzień nastepny a nie na za tydzień :)

Korepetytorka sobie wychodzi.

- No jakbyś mi tak zawsze przez dwie godziny nie wchodziłą do pokoju to ja rozumiem - powiedziałam do matki.

- Ja ci nie wchodzę do pokoju - obruszyła się.

- Jak to nie? - zaśmiałam sie

- A jak to jest jak niektórzy w piatkę w jednym pokoju się muszą uczyć? - wyskakuje tradycyjnie.

- To sie wtedy wszyscy uczą - mówie spokojnie

- Tak, akurat!

cośtam cośtam, cośtam.

- No to ty sie teraz ucz - po czym wyszła do kuchni.

Rozkładam książki i słysze krzyk:

- Zrobisz tosty. Zjadłabym tosty! - usmiechnęłam sie pod nosem.

- Zrób sobie sama.

Po chwili przychodzi, bo nie usłyszała, więc powtarzam dobitnie.

- Nie chcę. Zrób sobie sama jak chcesz.

- Aaaa, to nie - i poszła.

Przepisałam reakcje z chemi i już miałam zacząć ją rozwiązywac.

- A moze chleb zjajkiem - wpadła. Powoli aczkolwiek z nieukrywaną niechęcią odwróciłam się.

- No własnie...

- Co?

- Nie chcem nic!

coś tam coś tam

- No jak ja nie mogę dwóch zdań pod rząd przezczytać... - powiedziałam

- A to ty sie skupić nie możesz? - i wyszła nim pomyslałam, żeby coś odpowiedziec

- No co ty, kurwa, nine zauważyłam - mruknęłam pod nosem.

I tak oto skończyła się piękna historia :) Ja siedzę teraz przed kompem a matka w robocie :P

W piatek był całkiem miły wieczór z Julcią :) Tylko jakoś tak wcale a wcale sie nie wysypiam :/

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=iAP9AF6DCu4