list do Przyjaciela

Drogi przyjacielu pamiętasz godziny spędzone na ławce

pamiętasz pretensje, żale, wyrzuty...

pamiętasz bezradność w moich oczach...?

pamiętasz jak Ci mówiłem, że to nie może się tak skonczyc?

pamiętam wtedy Twoje oczy, nie wierzyłeś mi...sam w takich chwilach bym sobie nie wierzył...

pamiętam długie chwile milczenia gdy noc rozwijała się nad nami...

w głowie milion myśli i brak słów by powiedzieć coś w co w końcu uwierzysz...

byłem tak cholernie bezradny, czułem, że chyba nie jestem dobrym przyjacielem skoro mogę tylko patrzeć jak toniesz...

tak bardzo się wtedy nienawidziłem, tak bardzo się wtedy wstydziłem...to ja kazałem Ci wówczas wierzyć a poźniej...ten sam ja kazałem zapomnieć...

dzis znów siedzimy na ławce, znów noc rozkłada się przed nami i pokazuje swoje uroki...

nadal milion myśli w głowie, i wszytskie zbiegają się w jednym miejscu...

ach uwierz mi jak cudownie jest patrzeć teraz na Ciebie...

jak pięknie jest widzieć w Tobie człowieka, który cieszy się życiem...

wpaniale jest patrzeć jak rozwijasz swoje skrzydła jak stajesz sie niezłomny..jak dąb na wietrze nie ugięty...

rośniesz w siłe mój Przyjacielu...

proszę przypomnij sobie to wszystko co mówiłem o łzach, o cierpieniu, o miłości...

wiesz trzeba przeżyć czasem burze żeby później widzieć tęcze...

trzeba czasem zapłakac aby później móc niepostradać sie ze szczęścia...

cieszę się, że masz teraz kogoś przy boku, kogos kto ceni w Tobie to co jest najpiękniejszego w ludziach, honor, odwagę, klasę, dobre serce...

 i gdy kiedys znów będziesz chciał zwątpić to pamiętaj, e wierzyć należy zawsze, wierzyc należy ciągle, i wierzyć należy mimo wszystko...

dedykwane J.Sz.