Wszystko się zmienia?

Myślałam, że odejdę w niepamięć, ale ciężko odchodzić...

Właściwie wkurzona na siebie piszę znów tu.

Bo co to za pomysły z nowym życiem znów?

Pamiętając każdą chwilę tego co już było, to nadal TO 

TO samo STARE życie tylko w dalszej części 

(choć starość to dość ostre słowa jak na 22 lata)

Stąd jedyne co porzucam to moje plany o porzuceniu tego bloga

Dziś natknęłam się na moją gitarę, którą mogłam już

100 razy wydać

raz ofiarować w prezencie

i sprzedać z 5 razy.

A mimo to jest, nie używana od dawna

leży bezpiecznie

czeka jak stary przyjaciel

na swój czas

Gdy już zanalazłam ją, gdy tak czekała

Popłakałam się.

Z nadmiaru wspomnień,

jak bardzo chciałam ją mieć

i jak zasmuciło mnie gdy ją dostałam

Jak ćwiczyłam całymi dniami

i wrzuciłam ją na lata do szafy.

Może tak jest z wszystkim w życiu?

Z Tobą troszkę też Aniołku

Pamiętam, jak wykrzyczałeś mi w twarz,

że jesteś dla mnie pluszowym misiem 

którego wyciąga się w potrzebie

ten z dzieciństwa, niby kochany

zachowujemy go na zawsze,

ale trzymamy w szafie, nie zauważając

że jest cały okurzony i nie ma już oka...

Jedyny jesteś zawsze, nie znikasz, choć Cię nie ma

wracasz w snach i marzeniach 

Jedyny wybaczasz i nigdy nie udawałeś, że kochasz.

A mimo to, leżysz w szafie, Misiu/

Codzienność mnie zmienia, 

bardziej, mocniej, szybciej niż bym chciała

Potrzebujesz nowego miejsca Dag

Potrzebujesz nowych ludzi

Tylko, mój dom nad jeziorem

runął nim go zbudowałam.