...

Przyszło nam odegrać jakąś rolę... Swojej nie rozumiem, widzę tysiące elementów składający się na całokształt istnienia, którego nie jestem w stanie pojąć. Miliardy cząsteczek powiązanych ze sobą w jakimś celu, tworzących obraz nieistniejący w obliczu rzeczywistości. Nielogiczny spolot zdarzeń, prowadzący do absolutu. Każdy jeden utworzony z nich obraz jest prosty i czytelny, jednak spojenia rzeczywistości, rozlewają się między czymś a niczym. I cała w tym moja, przerażająca samotność i brak kogoś kto pozwoli zapomnieć o nadawaniu znaczenia wydarzeniom utkanym z nierzeczywistej materii. I kilka tych zapomnianych snów... Bo przecież tak niewiele potrzeba aby odnaleźć samych siebie... Więc odnajdź mnie, bo ja zgubiłem się wśród ciemnej nocy, która zawładnęła mną... Czekam chyba tylko na znak...