Bez Nich...

Płacz za płaczem...

Słabość, zwątpienie...

Łza za łzą płynie...

Nie widać końca...

Nie widać już nawet początku...

Mówią, że cierpienie jest pięknem...

A piękno cierpieniem...

Ciągłe pytanie "dlaczego?"...

Ciągłe niezrozumienie...

Lecz spotykamy na swej drodze wspaniałych ludzi...

Okazuje się, że to nasi odkryci Przyjaciele...

Bratnie dusze...

Osoby, które rozumieją Cię w każdym momencie...

Dla Nich żyjemy, dla Nich jesteśmy...

Dla Nich trwamy w bólu...

Nikt i nic nie jest cenniejsze od Nich...

Tylko Oni są naszą radością...

Życie bez Nich, to jak życie bez wody...

Wysychamy, a później odchodzimy...

Życie bez Nich, to jak życie bez słońca...

Zamarzamy i stajemy się twardą bryłą lodu...

Tylko miłość, ciepło i życzliwość jest w stanie ją rozpuścić...

Więc kochajmy Ich i dbajmy o Nich...

Kim by był człowiek żyjąc sam dla siebie...

Kim by był, gdyby nagle wszyscy zniknęli...

Dla nikogo nic by nie znaczył...

Bezwartościowy, bezimienny...

Więc żyjmy tu i teraz...

Żyjmy obok siebie...

Razem do ostatniego dnia...

Razem w nieskończoność, dalej niż stąd do nieba...

                                                  5.11.11