Nie ważne jak 

Tylko nie wiem czy to ja błądzę w wielkim labiryncie, czy Ty.(promiskuitko)

Ciągle zadaję cobie pytania, na które odpowiedź wymyślić jest mi ciężej niż na jakiekolwiek inne.

W zasadzie nawet nigdy nie udało mi się odpowiedzieć na żadne z nich.

Może to już trochę schizofremia, może jeszcze nadal lekka paranoja, sama nie wiem.

Nie brakuje mi tu niczego ani nikogo...poza tą garścią osób które są tak odlegle umieszczone, dałabym wszystko- choć nic nie mam, za to aby byli przy mnie zawsze gdy się zaśmieję, lub zawsze gdy zapłaczę.

W dupie mam całą tą waszą "tutejszą" miłość. Za ciężki bagaż do dźwigania. I choć ludzie, którzy mnie otaczają rzekomo "Są"to i tak nie odczuwam konieczności czy najwet większej chęci opowiadania im o sobie i swoim życiu.
Zazwyczaj rozmowy to wymiana doświadczeń, wolę jednak udawać niedoświadczone niemowlę, bez  prawa wyboru.

Może za dużo i za szybko przebiegają myśli przez moją głowę, a dookoła mnie wielki chaos, może chaos przypływa i odpływa zupełnie jak fale morskie, może, może....

..och jak chcę wyjechać z tego cholernego kraju. Jeszcze tylko półtora roku.

Podpisano wielki-przykład-patriotyzmu-dla-dzieci-waźba.